VIA-Assen: meer dan alleen winst

VIA-Assen produceert Movanext fietsendragers. Lichtgewicht, een gepatenteerd opklapsysteem, makkelijk in gebruik en van hoge kwaliteit. Maar vooral: ze zijn gemaakt door mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Mannen en vrouwen die elders niet, of met heel veel moeite, aan het werk komen. Directeur Luuk Duursma vertelt over dit bijzondere initiatief.

Geen werk voor Jolanda?

Twee ringetjes op een schroef plaatsen. De hele dag door. ‘Voor veel mensen is dat een beangstigend beeld, maar onze Jolanda doet dit met veel plezier.’ Jolanda is een van de medewerkers van VIA-Assen waar acht cliënten van Vanboeijen en tien mensen van sociale werkvoorziening Alescon een baan hebben gekregen. Vanboeijen begeleidt mensen met een handicap. Zoals Jolanda. ‘Jolanda is blind aan een oog, alleen haar linkerarm kan ze gebruiken en ze is spastisch. Daar zit in feite geen enkele werkgever op te wachten. Maar Jolanda is een harde werker, ze is altijd op tijd, betrouwbaar en ontzettend gemotiveerd. Dus als je het van die kant bekijkt, is Jolanda juist de ideale werknemer’, vertelt Duursma.

Dit geldt eigenlijk voor alle medewerkers van VIA-Assen en de andere vier bedrijven waar Duursma directeur is en draaien op hetzelfde concept. ‘Wat zo opvalt: de meeste mensen die bij ons aan de slag zijn, hoeven niet per se te werken. Ze komen allemaal in aanmerking voor iets als een Wajong uitkering. En toch staan ze er elke dag. Het werk dat ze bij ons doen is voor hen belangrijk, ze zijn ongekend gemotiveerd.

Nederlandse kwaliteit met oog voor de mens

Aandeelhouder en afnemer Indes wilde de productie van de fietsendragers van China naar Nederland halen, maar zou dat wel te bekostigen zijn? Wel in dit concept. Bovendien, deze aanpak past goed bij de missie van Indes: winst maken en kwaliteit leveren met oog voor de mens.

Nu hebben 18 mensen werk en ontwikkelingsmogelijkheden doordat Vanboeijen, Indes en Alescon gingen samenwerken. Er waren ook sceptici, vertelt Duursma. ‘Natuurlijk is dit een spannende constructie en ik snap ook dat mensen kritische vragen stellen. Of de kwaliteit wel geborgd is, bijvoorbeeld. Wat uiteraard zo is, er gaat hier geen fietsendrager uit die niet volledig is gecontroleerd en aan onze kwaliteitseisen voldoet. Net als bij andere fabrikanten.’

Juist omdat er zoveel aandacht is besteed aan het productieproces, kan VIA-Assen zowel kwaliteit als leveringszekerheid garanderen. ‘Doordat we ons productieproces optimaal hebben ingericht maken we nu 50 fietsendragers per dag.’

Groeigeld

Dat optimaal inrichten draaide vooral om het aanpassen van het werk aan de mensen. ‘Onze fietsendrager bestaat uit 108 onderdelen. Wij hebben elk stapje opgesplitst. Sommige van onze medewerkers kunnen meerdere van die stappen aan, maar een aantal niet. Die doen dus alleen dat ene stapje. Dat is slim gebruik maken van kwaliteit en kunnen’, legt Duursma uit.

Met de huidige productiecapaciteit en een grote potentiële arbeidsmarkt zocht VIA-Assen groeigeld voor de volgende fase. ‘Best spannend, want een initiatief als dit is nog niet gangbaar. De handen gaan niet gelijk op elkaar als wij ons melden bij een reguliere bank, ook omdat we in deze fase nog geen maximale winst draaien. Maar ons gaat het om meer dan alleen resultaat in geld. Uiteindelijk hebben het MKB Fonds Drenthe en de Rabobank ons geholpen met een financiering zodat we gezond verder kunnen groeien.’ De financiering van het MKB Fonds Drenthe is inmiddels afgerond.

Goed voorbeeld doet goed volgen?

Dat de werkwijze van VIA-Assen nog geen gemeengoed is, begrijpt Duursma. Maar hij vindt ook dat het dit wel zou moeten zijn: ‘Ik moedig werkgevers aan om het eens te proberen: iemand in dienst nemen die nu een afstand heeft tot de arbeidsmarkt. Probeer het gewoon eens of kom eerst hier een keertje langs.’

De medewerkers van VIA-Assen krijgen uitbetaald, maar brengen ook iets mee: vaak is er een subsidie gekoppeld aan het beschikbaar stellen van een werkplek. Dat is ook hoe de productie naar Nederland gehaald kon worden. ‘Soms krijg ik wel eens de opmerking dat dit oneerlijk zou zijn. Maar elk bedrijf kan dit systeem adopteren en gebruik maken van zulke subsidies, maar dan moeten ze de mensen wel een plek bieden. Dus laten we daar met z’n allen gewoon werk van maken. Iedereen verdient een kans, toch?’